Καλησπέρα σας. Επέστρεψα από το Δουβλίνο όπου βρέθηκα για να καλύψω τον αγώνα του ΠΑΟΚ με την Σάμροκ και αποφάσισα να σας μεταφέρω κάποιες σκέψεις σε ότι αφορά τους Ιρλανδούς. Πρώτα απ΄ όλα να απολογηθώ για χθες όπου δεν είχα αναρτήσεις αλλά ήμουν σε αεροδρόμια και συνεχείς πτήσεις.
Πάμε τώρα στο Δουβλίνο. Πρώτα απ’ όλα είναι μια πανέμορφη πόλη και πολύ καθαρή. Αυτό που με εντυπωσίασε όμως είναι η ανθρωπιά των κατοίκων της. Η πρώτη φυσικά αντίδρασή τους όταν μάθαιναν πως είμαι Έλληνας ήταν τα όσα συμβαίνουν στην χώρα μας. «Αντίο euro;» με ρωτούσαν και άντε να τους εξηγήσεις το τι ακριβώς συμβαίνει στην χώρα μας. Έπιασα συζήτηση με έναν 30χρονο που δούλευε στο ξενοδοχείο και είχε έρθει στην Ελλάδα για διακοπές με τους γονείς του πριν από δέκα χρόνια.
Τον ρώτησα πώς είναι τα πράγματα πλέον καθώς και αυτοί είναι στο ΔΝΤ. Μου εξήγησε πως είναι δύσκολα αλλά μου έδωσε επίσης να καταλάβω ένα πράγμα: πως στα βασικά είδη οι τιμές έχουν πέσει. Από τη στιγμή δηλαδή που η χώρα βρέθηκε στο ΔΝΤ, οι έμποροι μείωσαν τις τιμές για να μπορέσουν να διατηρήσουν την πελατεία τους. Μειώθηκαν σε όλα οι τιμές και το διαπίστωσα μόνος μου…
Για παράδειγμα, ένα πρωινό που είχε μπέικον με αυγά, καφέ και χυμό πορτοκάλι κοστίζει μόλις 4,9 ευρώ! Εδώ για να πιεις τον καφέ μόνο θέλεις 4,2 σε μια καφετέρια. Έτσι δεν είναι; Θα μπορούσα να σας δώσω και άλλα παραδείγματα. Για παράδειγμα μια διαδρομή από το κέντρο της πόλης μέχρι το αεροδρόμιο που είναι μια απόσταση κοντά στα 18 χιλιόμετρα, πληρώνεις 1,6 εισιτήριο. Πήγα με τραμ από το κέντρο της πόλης στο γήπεδο της Σάμροκ σε μια διαδρομή που ήταν ΠΟΛΥ μεγάλη, ανάλογη με αυτή που κάνουμε από Μιχαλακοπούλου για το Ελ. Βενιζέλος και πλήρωσα 2,3 ευρώ μόλις.
Αυτό που μου έκανε επίσης τεράστια εντύπωση ήταν η ανθρωπιά και η ευγένειά τους, Καμιά σχέση με τους Άγγλους. Θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα. Κάποια στιγμή έξω από το γήπεδο έχασα τον προσανατολισμό μου και ζήτησα από ένα νεαρό ζευγάρι να μου πει πώς θα πάω στο τραμ. Περπάτησαν μαζί μου δέκα λεπτά για να με οδηγήσουν στο σημείο αν και δεν ήταν στο δρόμο τους. Στο δεκάλεπτο αυτό θέλησα να μάθω πώς περνούν και τα βγάζουν πέρα. Ξέρετε τι μου απάντησαν: «Για εμάς δεν έχει αλλάξει κάτι. Δουλεύουμε παραπάνω αλλά δεν έχουμε το άγχος αν θα πληρώσουμε το νοίκι μας…»
Πάντως το Δουβλίνο προσφέρεται για ένα πράγμα: να κόψεις το τσιγάρο. Ξέμεινα από τσιγάρα και πήγα σε ένα μαγαζί να αγοράσω ένα πακέτο. Άνετος, καθώς στην Ελλάδα το αγοράζω με 4 ευρώ, εκεί έκανε 8,5! Απίστευτο αλλά δεν το γνώριζα… Καλησπέρα σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου